Nikoni, haar dochter Saranya en haar kleinzoon Tejaash.
Drie generaties in Udavum Karangal ....

Nikoni, destijds 30 jaar oud, werd op 25 november 1999 samen met haar 2-jarige dochtertje Saranya, gevonden op het treinstation van Chennai. Ze stond er helemaal alleen voor. Omdat ze uit Noordoost-India kwam, kon ze vanwege de taalbarrière met niemand communiceren. Ze vertoonde ook psychiatrische verschijnselen. Ze vertelde dat ze nog 2 kinderen had die bij haar man zouden wonen. Ze kon niet vertellen waar ze vandaan kwam. Mevr. Florence Venkatesh Joseph, vond haar met haar dochtertje op het treinstation en vroeg Helpende Handen om hulp. Moeder en dochter waren in crisis en werden direct opgenomen in UK.

Nikoni kreeg een psychiatrische behandeling in Shanthivanam en volgde een revalidatieproces. Haar dochter Saranya groeide op in het kindertehuis, dicht in de buurt van haar moeder. Ze hadden regelmatig contact. Saranya werd toegelaten op HH-School en behaalde het middelbareschooldiploma. Daarna volgde ze met succes de opleiding tot Health Assistent aan het St. Charles Community College, waarna ze in eerste instantie ging werken in het Nagamani Hospital en later in het Been Hospital.

Toen Saranya Pappa vertelde dat ze graag zou willen trouwen en een eigen gezin zou willen stichten, benaderde Pappa Vaidyanathan Krishnan. Na enkele ontmoetingen gaf Saranya aan dat zij met hem verder het leven wilde delen. Pappa regelde vervolgens de bruiloft. 
Op 30 april 2017 stapten beiden in het  huwelijksbootje
Saranya en Vaidyanathan zijn de trotse ouders van hun nu een jarige zoontje, Tejaash Srikrishnan.
De jonge ouders kwamen trots met hun baby naar Udavum Karangal en vroegen Pappa om hun zoontje te zegenen. 

Het levensverhaal van Nikoni, die gered werd op het treinstation, is 180 graden gedraaid. Ze is helemaal hersteld van haar psychiatrische problemen. Haar dochter Saranya heeft gestudeerd en gewerkt en is nu gelukkig getrouwd en een volwaardig lid van de samenleving.
De kleinzoon van Nikoni, Tejaash Srikrishnan, mag opgroeien in de veilige en liefdevolle nabijheid van zijn ouders en de aanwezige schoonfamilie van Saranya en oma Nikoni.
Pappa en haar Helpende Handen familie zullen er altijd voor hen zijn, in goede en slechte tijden.

Nikoni is Pappa heel dankbaar. Zij geeft haar helpende handen nu terug aan de mensen die het nodig hebben. Zonder haar steun en bijdrage zou Pappa zijn mooie dankbare werk niet kunnen uitvoeren.