Medemenselijkheid ... hulp aan de meest kwetsbare

Medemenselijkheid …

In de voorbij Corona-maanden, zoals U hebt kunnen lezen, hebben veel mensen in India het erg moeilijk. Vooral de kwetsbare mensen, zoals gezinnen van dagloners, kwetsbare kinderen, ouderen en zieken, zwervers en daklozen hadden en hebben het nog steeds zwaar, ze zijn bang en lijden honger. In al deze maanden heeft Helpende Handen zoveel als mogelijk mensen geholpen zodat zij dagelijks een voedzame maaltijd krijgen.  

Wij vanuit Nederland hebben daar sinds het begin van de beperkingen ons steentje aan bij gedragen.

Steven Vidyaakar:
‘Het volstaat niet om mensen één dag eten te geven in zo’n maanden durende noodsituatie. Juist de zekerheid dat er meerdere keren per week voedsel uitgedeeld wordt, maakt het voor deze mensen enigszins draaglijk! De mensen zijn erg dankbaar en nemen vaak geëmotioneerd hun pakket in ontvangst!’

Vanaf 1 augustus wordt de lock-down in Chennai gelukkig helemaal op geheven, zodat het ‘gewone’ leven weer opgepakt kan worden en de mensen weer zoveel als mogelijk in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien.

Ook in de maand juli hebben wij veel noodlijdende families enkele keren per week voedsel, zodat zij zelf dagelijks hun voedsel kunnen bereiden (zoals rijst en olie) en andere noodzakelijke spullen zoals zeep e.d. gegeven:
82 gezinnen van dagloners
74 gezinnen van riksja-taxi-chauffeurs
150 gezinnen waarvan de vader kapper is
9 gezinnen van families waarvan de vader geld verdient met toiletten schoonmaken
100 Narikuravar tribal* gezinnen en
15 gezinnen van de Irula Tribal** kregen pakketten aangereikt.

Het Helpende Handen Gayathri Ziekenhuis mocht geen corona-patiënten opnemen.
De gewone reguliere ziekenhuiszorg werd zoveel en zo goed als mogelijk uitgevoerd.
Tijdens de regelmatige bezoeken aan de dorpen om daar eten te verstrekken, werd er door een verpleegkundige ook direct naar de gezondheids- en hygiëne-toestand van de inwoners gekeken. De HH-verpleegkundige zag tijdens een spreekuur in het gehucht Narikuravar de 60 jarige dagloonwerker Sivalingam, getrouwd en vader van 2 kinderen. Tijdens de lock-down was hij in een palmboom geklommen om daar enkele kokosnoten te plukken. Ongelukkiger wijs tapte hij met zijn rechtervoet in een scherpe doorn. Omdat hij voor eten moest blijven zorgen verwaarloosde hij de achter gebleven doorn, waardoor deze uiteindelijk ging ontsteken en zweren. In een algemeen ziekenhuis vond men dat zijn voet geamputeerd moest worden. Gelukkig was dat niet gebeurd. De verpleegkundige heeft deze man meegenomen naar het HH Gayathri ziekenhuis. Daar werd hij geopereerd en enkele dagen intensief behandeld. Tijdens de regelmatige HH-bezoeken aan het gehucht werd hij, na thuiskomst, verder behandeld en verzorgd. Inmiddels kan hij gelukkig weer normaal en zonder pijn lopen.

De medische apparatuur en de ambulance die niet gebruikt konden worden heeft Steven Vidyakaar tijdelijk ter beschikking gesteld aan het ziekenhuis in de nabij gelegen wijk Annanagar, waar wel Corona-patiënten werden en worden behandeld.

De 400.000 mondmaskers, die HH-Venray naar India heeft verscheept, werden verdeeld onder de lokale gemeenschap, zwervers en daklozen, de politie, het ziekenhuispersoneel en de bewoners en vrijwilligers van Helpende Handen.

Namens Udavum Karangal bedankt Steven Vidyaakar iedereen die een bijdrage heeft geleverd, zodat hij met zijn team dit omvangrijke en grootse covid-naastenliefde-project tot een goed einde kan brengen. In India hebben veel mensen het normaal al heel moeilijk, de voorbije covid-lock-down, maakte het voor velen nog zwaarder. Ondanks dat veel mensen het in Nederland ook moeilijk hebben, gaf uw ruimhartige steun en uw solidariteit in deze zware ongewisse tijd, behalve voedsel vooral ook het gevoel dat deze mensen er niet alleen voor staan, dat er mensen zijn die zich om hen bekommeren … !!!

Inmiddels is er ook begonnen met de bouw van het Helpende Handen Jeevan Community College. Meer dan honderd dagloners (bouwvakkers) uit de nabije omgeving kunnen zo, op deze Helpende Handen locatie, weer zelf hun dagelijks ‘brood’ verdienen voor hun gezinnen en andere familieleden.
Kavitha (rode saree) wordt de locatie leidinggevende van het JCC-gebouw

* De Narikuravar is een inheemse gemeenschap in Tamil Nadu. Het zijn van oudsher jagers. Zij leefden van de verkoop van de huiden van herten, leeuwen en tijgers en zij verkochten honing. De jacht werd door de regering verboden waardoor zij genoodzaakt waren naar ander werk om te zien. Sindsdien migreren zij van plaats naar plaats en voorzien in hun levensonderhoud door kralenkettingen en honing te verkopen. Hun kinderen gingen niet naar school. De belangrijkste problemen waarmee de Narikuravas worden geconfronteerd zijn: armoede, analfabetisme, ziekten en discriminatie (onaanraakbare). Bovendien is er sprake van hoge werkeloosheid en hoge misdaadcijfers. Verschillende organisaties hebben geprobeerd hun levensomstandigheden te verbeteren. Hun kinderen volgen nu onderwijs en de gemeenschap voegt zich langzamerhand in de samenleving.

**De Irula stammen, ongeveer 200.000 mensen, wonen in de Indiase deelstaten Kerala en Karnataka en vooral in Tamil Nadu en zijn semi-nomadisch. Zij leven vooral dichtbij het water (visserij) en verkopen honing. Vroeger vervaardigden zij medicijnen tegen slangenbeten en andere kwalen. De laatste decennia werken zij als slecht betaalde seizoens-arbeiders (koelies) voor rijke landeigenaren en eigenaren van rijstmolens.